Dag 29: Hospital de Orbigo - Ponferrada (19/6)

Met Jerry afgesproken samen te eten; Amon van down under schoof aan, niet om mee te eten, maar om de gezelligheid. Hij praat graag, luistert niet (ook doof) en toen hij om 9 uur naar bed ging, slaakten we een zucht en konden we over onze beweegredenen voor deze tocht spreken. Jerry is 50 en gaat wat anders doen in het werk, laat ik het zo maar samenvatten. Herkenbare issues van het werken in een corporate bedrijf.

De nacht in de slaapzaal was wat onrustig. Amon snurkte net als hij praatte: veel en hard. 'S Ochtends om 6 uur kwamen van de badkamer geluiden die passen bij een eerstejaars student op de ochtend na het eindfeest van de introductieweek. Maar dat is een detail.

Vroeg op weg en ik maak een eerste lange ontbijtstop in Astorga, een prachtig dorp, waar de verschillende caminoroutes samen komen en Gaudi een museum heeft ontworpen (wel afgebouwd). Ik bied een Nederlands stel aan hen te vereeuwigen met het museum op de achtergrond. Het zijn Dirk en Lya uit Nieuwegein, ook op de fiets. Binnen 5 minuten zijn we in een gesprek gewikkeld over het waarom van de tocht. Het verhaal van Lya lijkt op dat van mij. Vorig jaar gestopt met werken, wil nu een stop, voordat ze automatisch in van alles wordt gezogen en ze wil reflecteren op wat ze heeft gedaan. We bedanken elkaar oprecht voor de ontmoeting/gesprek en ik beloof ze op de hoogte te houden van een wegopbreking die is gemeld op één van de klimmen de komende dagen. We wisselen telefoonnummers uit. Zo gaat dat dus.

Het is klimmen vandaag en dat gaat goed. Ik zing in mijn hoofd dit liedje:         Kleine kokette Camino / wat ben je toch vreselijk lang / met al die pittige heuvels / maar 't geeft niet, want ik kan ze an (google maar op "De spelbrekers")

Vandaag bereik ik het hoogste punt van de tocht, ruim 1500 meter. Daar staat ook het Cruz de Ferro. Als pelgrims vroeger dat punt passeerden, wisten ze dat ze Santiago zouden halen en gooiden symbolisch hun ballast weg met een steen op de hoop die er al lag. Dat doen hedendaagse pelgrims ook, maar symbolisch in de vorm van schelpen, stenen of iets anders. Ik gooi ook een schelp met boodschap weg, maar dat hou ik voor mezelf.

De afdaling is steil en niet overzichtelijk, maar achter een auto gaat het best lekker 😁. Overigens wel koud, ik moet een windstopper, extra kleding en arm- en beenstukken aan.

Ik stop in Ponferrada, prachtige plaats met veel historie. Ik maak even een rondje en als ik een kerk uitloop, hoor ik mijn naam roepen... Ja hoor, de Friese en Brabantse bende van 4! Borrelen dus en even later schuiven Henk en Jolanda uit Breda ook aan (toeval bestaat niet).

We gaan ieder ons weegs om te eten. Mijn doel voor morgen is Triacastela, de anderen besluiten dat ook te doen en Henk krijgt de opdracht te reserveren (hij spreekt Spaans). Ze gaan slapen in een ander hostel dan ik.

Er wordt regen verwacht morgen en 7 km extra vanwege wegopbreking, dat wordt nog wat.

Gefietst vandaag: 79 km

Gefietst totaal: 2451 km

To go: 230 km