Dag 33: Arzua - Santiago de Compostela (23/6)
23 juni 2022 - Santiago de Compostela, Spanje
Het weer past wel bij de melancholie van zo'n laatste fietsdag. Grauw, grijs en regen. Geen optie om zonder regenpak te fietsen. Maar goed ook, mijn jack is verkeersregelaar-geel en dat is handig met het oog op het achterop komend vrachtverkeer. De eerste 5 km zijn niet leuk met al dat verkeer, maar dan slaat de route af door een afwisselend groen landschap. Wel met de nodige klimmetjes. Ik weet niet hoe het komt, maar ik denk dat ik alle indrukken aan het verwerken ben, zodat ik niet meer weet wat ik nu gereden en gezien heb. Ik haal een laatste stempel en drink een koffie in Touro. Daar lees ik de blog van Henk en Jolanda op polarsteps en ik schiet vol. Zo treffend de verschillende gemoedstoestanden beschreven dat het me raakt.
Maar we moeten Santiago halen, ik fiets verder, wordt ingehaald door Reinhilde, die me toeroept dat we het halen. Een paar km verderop wacht ze op me en praten we even bij. Ze heeft gisteren de remblokjes van haar gloednieuwe e-bike laten vervangen, volledig versleten. Ze had doodsangsten uitgestaan bij de afdalingen, maar nu gaat het weer. (Ergo, niet te veel remmen in afdalingen 😅)
Nog een laatste klimmetje en dan ben ik in de buitenwijken van Santiago. Anders dan bij steden als Chartres en Tours zie je de kathedraal niet al van verre boven de stad uitsteken, althans niet vanaf de kant van de fietsroute. Ik moet me even orienteren, maar dan ben ik er opeens! En als ik het plein oprijd, bots ik bijna tegen Lau en Willemien op. Willemien troont me mee om foto's te maken waarop ik juichend voor de kathedraal sta.
En op weg naar het pelgrimsbureau hoor ik mijn naam roepen. Het is Jan, hij is net naar de mis geweest. Ook de rest van de bende van 4 en Henk & Jolanda zijn er. Ik moet van Jan op 1 knie gaan zitten op het plein hij riddert me met dat heerlijke Friese accent tot 'Rider of the Camino'. Het emotioneert hem zichtbaar en mij ook. Ik ben de enige van de negen die dit op een 'gewone' fiets heeft gedaan en niet op een e-bike. Ik krijg een Cruz de Santiago sticker voor op mijn fiets. Mooi! Zie hier de video.
De manier waarop we onze credencials krijgen is hilarisch en duurt even. Dat vertel ik nog wel eens bij een borrel, nauwelijks te beschrijven.
We gaan met zijn allen wat drinken in de kamer van het Nederlandse en Vlaamse Sint Jacobsgenootschap boven in het pelgrimskantoor. Dat wordt gerund door vrijwilligers. Daar krijg ik een laatste stempel en o.a een kaartje met deze treffende spreuk van Ricky Rieter:
Vanaf hier zal ik terugkeren naar het leven van alle dag, niet gewoon meer na al wat ik ervaren heb en als rijkdom opgeslagen in de weg die ik zelf ben.
Ik zal de komende dagen nog twee afleveringen van dit blog schrijven, maar wil jullie nu al bedanken voor jullie meeleven, steun en reacties: in dit blog, maar ook via whatsapp en telefoon. Ik had me dat helemaal niet gerealiseerd, maar het gaf een extra dimensie dit avontuur met jullie te delen en het heeft me in de lastige momenten echt geholpen. Dank!!
Gefietst vandaag: 45 km
Gefietst totaal: 2677 km.
Wat blijft zijn de verhalen tijdens de vele ontmoetingen, die de reis telkens weer in je herinnering brengen. Het lijden en de pijn in je lijf maken je duidelijk dat een mens en lichaam meer vermag dan tevoren verwacht.
Kennis die helpt wat nog komt veelal te relativeren.
Maar voor nu. Je bent er. Het is volbracht.
Van harte gefeliciteerd.
Bedankt voor je prachtige verhalen, mooie inzichten en vooral je openheid en de emoties. Ik ben weg van je reis genoten. En ben plaatsvervangend trots. Goed gedaan en geniet van de prachtige herinneringen.
Tot snel.
Dat van die credentials wil ik graag nog een keer horen. Je maakt me nieuwsgierig. Met veel plezier heb ik je blogs gelezen en je zo gevolgd op dat stuk van de Camino waar ik niet ben geweest.
Bedankt dat ik mee mocht reizen. Veel plezier nog deze paar laatste dagen.
Hartelijke groet, Minke
En hele leuke blogs om te lezen.
Het lezen van jouw blogs werd een dagelijkse traditie, ik zal het missen.
El superior, Geniet van het mooie Spaanse weer en eten, voordat je weer terugkeert naar het leven van alle dag.
Wat een genoegen om je blog en avonturen te lezen. Ik heb veel respect voor je dat je deze barre tocht hebt volbracht. Zeker als je materiaal je in de steek laat, moet je toch de spirit zien te vinden om verder te gaan. Ik denk ook dat je "medereizigers" en thuisfront daar een grote rol in gespeeld zullen hebben. Deze prachtige en rijke ervaring neemt niemand je meer af! Chapeau!