Dag 6: St. Quentin - Compiegne (27/5)

Allereerst dank voor jullie reacties, ik voel me daardoor zeer gesteund. Kan uiteraard niet op elke reactie reageren, maar stel het zeer op prijs.

Zoals Niels al reageerde, vandaag tijd voor een herstel-etappe. Ik heb me gisteravond getrakteerd op een copieus 3-gangen diner, geen wekker gezet, maar toch voor 7 uur wakker. Eerst een loopje door St Quentin gedaan en om 10 uur op de fiets. Het routeboek meldde 'jaagpad' en dan word ik blij. Immers, jaagpad betekent 'vlak' plus bomen, bootjes, sluizen en geen auto's. Helaas was het eerste stuk van het jaagpad niet strak geasfalteerd. Ik stelde me 2 Franse asfalteers voor die iedere keer een kwak asfalt op een kuiltje gooiden: "Doe nog maar wat extra, Jean, het zakt nog in en dan staan we hier volgend jaar weer". Het resultaat: Een lappendeken aan asfalt puisten waar je nauwelijks tussendoor kan fietsen, dus blik op het pad ipv de omgeving.

Bij de eerste de beste kroeg ben ik gestopt voor koffie en een plas. Onooglijke zaak, ik heb eerst aan de deur gevoeld of ie wel open was, voordat ik de fiets op slot zette. Binnen kwam ik in gesprek met Kemal, een Franse Brit van Algerijnse komaf. Hij was te voet op weg van Canterbury naar Rome. Hij doet dit om geld in te zamelen voor onderzoek naar prostaatkanker, zijn vader, oom en neef zijn daar aan overleden. Kemal's band met zijn vader was niet heel goed en deze tocht is zijn genoegdoening. Hij had de camino naar Santiago al gelopen en we bleken -los van onze leeftijd- veel gemeenschappelijk te hebben in waarom we dit doen. Ik heb beloofd zijn webadres/QR code te delen in dit log (http://www.collectionpot.com/pot/kemal). Een hug ten afscheid, hij komt op 4 augustus (!) in Rome aan. 

Volgens buienalarm regent het niet, maar sinds gisteren weet ik dat je apps niet moet vertrouwen. Ik heb geloof ik 5x mijn jack aan- en uitgedaan. Pas in de middag werd het droog en kwam de zon erbij.

Echt rustig aangedaan, klimmen gaat steeds beter en uitgebreid gestopt voor een plat du jour in Noyon. 

Vlakbij Compiegne, kwam ik een Nederlander tegen die niet meer wist hoe hij moest rijden. Ik heb hem op sleeptouw genomen en we zijn samen naar het centrum gefietst. Hij is 73 en had de camino 8 jaar geleden gereden samen met zijn vrouw. Nu ging hij in zijn eentje niet verder dan Tours, zijn vrouw is overleden. Hij vertelde me dat, nu ik de heuvels in Wallonië en tot aan Compiegne gedaan had, de rest alleen maar mee zou vallen, inclusief de Pyreneeën. Was zijn eigen ervaring, maar had hij ook uit het dagboek van zijn overleden vrouw, die alleen over deze stukken aangaf dat het zwaar was. Dat geeft de burger moed! 

Ruim op tijd in een bijzonder hostel in Compiegne om een wasje te doen met de fiets als droogrek. Nooit gedacht dat ik 77km een hersteletappe zou noemen...

Gefietst vandaag:  77 km

Gefietst totaal: 592 km